Hai décadas xurdiu o debate: as drogas puras non fan dano, as adulteradas sí. Os ricos tiñan cocaína pura, os pobres mala, e por iso facíalles dano aos pobres e aos ricos non. Era como o aborto. Os ricos abortan en clínicas boas e os pobres en malas.
O Estado debía proporcional droga de calidade, gratis ou subvencionada. As liberdades individuais liberais e o darwinismo social se vulgarizaban na España democrática. O obxectivo do Estado é rectificado: desaparece defender o ben común e imponse o interese persoal. O cinema norteamericano popularizaba o consumo de cocaína como signo de status: que se yupis, executivos, festas de ricos, bandexas de prata con raias, homes e mulleres empoderados, triunfantes; darwinismo social para os pobres. Chamábanlle Arte anglosaxoa Hollywoodienense para democracias liberais.
Era «moderno, progresista», como o aborto: «Se queremos protexer a saúde mellor legalizalas», «cunha lei controlamos a calidade da droga», «evítanse grupos criminais», «o estado garantirá todo iso, e recadará impostos». Nacía un dereito: drogarse. «Eu co meu corpo fago o que quero, teño dereito a facer o que me de a gana». A famosa canción «Leiga-legalización!», «cánnabis de calidade e barato» soaba nas noites de movida. Liberalismo en vea.
O argumento da «hipocresía» era recorrente: «hai moitos hipócritas que din estar en contra das drogas, e despois consómenas: hipócritas!.Legalización. Liberdade!.» A perfidia da envexa social sempre funciona. Advertían que era inescusable «abrir un debate intelixente», «alcanzar amplo consenso», «o mercado regulado evitará drogas adulteradas». Estudos de universidades estadounidenses, gloriosas en divulgar o liberalismo integral, indicaban que o mellor era legalizar as drogas. Para eses benfeitores «legalizar as drogas, é liberdade, consenso, avance social», «Progreso»: O que se define como Progreso anticultural.
Todo nace da fórmula do «caos organizado» do liberalismo integral: «a túa liberdade termina onde empeza a dos demais»; puro darwinismo social. No seu mundo o «Ben» e o «Mal» non teñen sentido. E é que na nada, todo vale, porque precisamente, xa nada vale. Como advertía Nietzsche o nihilismo conduce á relixión da nada. Nese liberalismo integral non existe o «Ben Común» nin «comunidade». O darwinismo social substitúe á Moral: só existe o mercado de gañadores. Para os outros Renda Básica Universal para subsistir e demais progresismo.
O haxix e a marihuana que agora queren legalizar, «sempre foi unha droga desprestixiada, de pobretones e mouros. Nunca tivo o cartel de droga bonita, como a cocaína», reprochan hoxe certos escritores. A súa legalización, cultivo ecolóxico e sostible, segundo prestixiosas universidades, crearía 100.000 empregos. É o progreso que ordenan os liberais.
