Adiante Galicia

Adiante Última Hora

• Cargando las noticias de última hora...

Xosé González Martínez

Presidente do Foro E. Peinador e da Irmandade Galega de Agroalimentarios e Adegueiros, da Fundación Lois Peña Novo, e membro a súa vez da Asociación Álvaro das Casas, Asociación de Amigos do Couto Mixto, Irmandade Xurídica Galega, e coordinador da Irrmandade da Sanidade Galega.

Treixadura

Publicada: 17/04/2018

0

0

0

Email Facebook Twitter Google+ Pinterest WhatsApp Menéame Chuza! Cabozo

Tempo de lectura: 5 minutos e 57 segundos.

 

 

Asistín ao concerto de presentación do novo disco do grupo “Treixadura” e saín reafirmado, unha vez máis, na miña convicción de que é a agrupación que mellor representa  a nosa tradición musical. Non hai moito afirmaba nunha colaboración publicada aquí que o milagro de Treixadura é facer bailar e cantar a nenos e maiores, transmitíndolles a forza emotiva do noso cancioneiro popular. Tal cousa pasou no Teatro García Barbón en Vigo a pasada semana,cun aforo de 994 prazas repartidas entre un patio de butacas e tres anfiteatros. A forza telúrica que insuflaba o programa musical no público era de tal intensidade que, Martiño, un rapaciño de apenas nove meses aguantou todo o concerto, contorneándose e movendo os brazos coa emoción que lle producía a música que escoitaba; o mesmo facía, a señora Maruxa, que seica acababa de cumprir cen anos, que non eran estorbo para que bailase e cantase sen parar.Velaí a maxia da nosa música.

 

 

“Inda canto! “, que é o título do novo disco, recolle un repertorio variado no que inclùe foliadas, pasodobres, e muiñeiras. Unha delas da autoría  de Xaquín Xesteira, ese músico de extraordinaria versatilidade, sobre un poema de Ramón Cabanillas, “Muiñeira da Revolta”. Este novo disco é unha contribución máis que arrequece o noso patrimonio musical en tempos nos que os ventos da globalización ameazan a nosa singularidade cultural. 

 

 

O orfeón de Treixadura que leva a voz cantante,  está formado por tres baixos   (Ramón Martín, Gustavo Cuntín e Álvaro Lamas); catro barítonos (Quico Obelleiro, Paulo de Rei, Xurxo Raposo e Antón Cabaleiro), e tres teores (Antón Fontenla, Alberto Raposo e Anxo Xesteira), complementado cos instrumentistas Paulo Nogueira, Xaquín Xesteira, Toniño López, e a única muller, Magoia Bodega, que son quen de executaren coas gaitas, acordeón e percusión excelentemente o repertorio editado neste novo disco.

 

 

 

Polo que sabemos, de aquí a fin de ano, Treixadura xa ten contratados ao pé de trinta concertos, que non son poucos. Isto demostra que os seus concertos interesan porque concentran a milleiros de persoas, moitas delas procedentes de lugares distantes, que acuden engaiolados pola música deste grupo que hoxe en Galicia é o símbolo da pervivencia do noso acervo musical; son os herdeiros de coñecidas agrupacións corais, as máis delas fundadas polas activas Irmandades da Fala que souberon mirar na nosa música tradicional un medio para chegar á alma do pobo e avivala.

 

 

Os concellos galegos, que deberían programar as súas festas maiores contratando a Treixadura,  pensando en daren exemplo ás comisións de festas parroquiais, as máis das veces sometidas á vulgaridade de actuacións musicais de pouco gusto e de considerable custo económico. É ben triste observar o comportamento da xente ante as actuacións desas coñecidas orquestras, incapaces de transmitir sentementos como o fai  Treixadura, entusiasmando ao público.

 

 

As festas son espazos lúdicos que debemos aproveitar para elevarmos o nivel de conciencia galega nas nosas xentes e o orgullo polo propio. Velaí o gran labor que está a facer Treixadura en Galicia. Cada actuación súa é unha torrenteira de emocións e sentimentos que temos que agradecerlles. Os concellos e as comisións teñen a palabra. O público agradeceríallelo.

Con Treixadura é posible facer realidade o desexo de termos mil festas máis para a lingua galega.

 

   

Se queres podes deixar un comentario sobre esta opinión no Facebook:

Pódeche interesar...

Psicología y Carnavales

Lidia Rial

Los Carnavales se acercan y con el llega un momento perfecto para que niños y mayores disfruten de este rito tan lúdico. Lo auténtico de estas fiestas es el contexto de libertad en el que todos nos movemos, dejando atrás sentimientos como la vergüenza, la autocensura o el miedo al "qué pensarán de mí". El Carnaval permite sacar toda la alegría e ilusión y disfrutar con quienes se unan a nosotros.  Si durante nuestro día a día, llevamos una "careta" autoimpuesta o inconsciente …

Ler máis

La partitocracia del Reino de España

Álvaro Rodríguez

España, al igual que todos los estados europeos,  está gobernada por un partido único, que se divide en facciones. Cada facción se denomina partido, para aparentar pluralidad política y con ello disfrazar la existencia del  partido único. Todo ello se articula mediante el consenso político, que une a todas las oligarquías de las facciones.  Y ello conlleva que las diferentes oligarquías se separen del consenso social. Las facciones van  los suyo, y el pueblo no les  importa.  De e…

Ler máis

"Juntos, café para dos, fumando un cigarrillo a medias"

Daniel Lago

Quase 40 anos depois, seguimos com o Estatuto de autonomia sem desenvolver. Aparece na minha cabeça essa opulenta frase, que mais parece derivada de uma boa enchente em qualquer furancho a pipotes de vinho: “Espanha é o único pais do mundo em que...” tão forçada e tão berrada no seu histericismo perpétuo pelo Blanco Valdés nos diferentes médios nos que insufla o seu discurso. Esse é dos homens que pode travar-se um dia a língua e igual morre ate envenenado. Pois efetivamente, f…

Ler máis

Adiante TV

Opinión

Psicología y Carnavales

Lidia Rial

Los Carnavales se acercan y con el llega un momento perfecto para que niños y mayores disfruten de este rito tan lúdico. Lo auténtico de estas f…

Ler máis

La partitocracia del Reino de España

Álvaro Rodríguez

España, al igual que todos los estados europeos,  está gobernada por un partido único, que se divide en facciones. Cada facción se denomina parti…

Ler máis

"Juntos, café para dos, fumando un cigarrillo a medias"

Daniel Lago

Quase 40 anos depois, seguimos com o Estatuto de autonomia sem desenvolver. Aparece na minha cabeça essa opulenta frase, que mais parece derivada de …

Ler máis

Conversas na Encrucillada

Facebook

Adiante Galicia

Twitter

Tweets por @AdianteGalicia