Treixadura

Adiante Última Hora

Cargando las noticias de última hora...

Xosé González Martínez

Presidente do Foro E. Peinador e da Irmandade Galega de Agroalimentarios e Adegueiros, da Fundación Lois Peña Novo, e membro a súa vez da Asociación Álvaro das Casas, Asociación de Amigos do Couto Mixto, Irmandade Xurídica Galega, e coordinador da Irrmandade da Sanidade Galega.

Publicada: 17/04/2018

Email Facebook Twitter Google+ Pinterest WhatsApp Menéame Chuza! Cabozo

Tempo de lectura: 5 minutos e 57 segundos.

Asistín ao concerto de presentación do novo disco do grupo “Treixadura” e saín reafirmado, unha vez máis, na miña convicción de que é a agrupación que mellor representa a nosa tradición musical. Non hai moito afirmaba nunha colaboración publicada aquí que o milagro de Treixadura é facer bailar e cantar a nenos e maiores, transmitíndolles a forza emotiva do noso cancioneiro popular. Tal cousa pasou no Teatro García Barbón en Vigo a pasada semana,cun aforo de 994 prazas repartidas entre un patio de butacas e tres anfiteatros. A forza telúrica que insuflaba o programa musical no público era de tal intensidade que, Martiño, un rapaciño de apenas nove meses aguantou todo o concerto, contorneándose e movendo os brazos coa emoción que lle producía a música que escoitaba; o mesmo facía, a señora Maruxa, que seica acababa de cumprir cen anos, que non eran estorbo para que bailase e cantase sen parar.Velaí a maxia da nosa música.

“Inda canto! “, que é o título do novo disco, recolle un repertorio variado no que inclùe foliadas, pasodobres, e muiñeiras. Unha delas da autoría de Xaquín Xesteira, ese músico de extraordinaria versatilidade, sobre un poema de Ramón Cabanillas, “Muiñeira da Revolta”. Este novo disco é unha contribución máis que arrequece o noso patrimonio musical en tempos nos que os ventos da globalización ameazan a nosa singularidade cultural.

O orfeón de Treixadura que leva a voz cantante, está formado por tres baixos (Ramón Martín, Gustavo Cuntín e Álvaro Lamas); catro barítonos (Quico Obelleiro, Paulo de Rei, Xurxo Raposo e Antón Cabaleiro), e tres teores (Antón Fontenla, Alberto Raposo e Anxo Xesteira), complementado cos instrumentistas Paulo Nogueira, Xaquín Xesteira, Toniño López, e a única muller, Magoia Bodega, que son quen de executaren coas gaitas, acordeón e percusión excelentemente o repertorio editado neste novo disco.

Polo que sabemos, de aquí a fin de ano, Treixadura xa ten contratados ao pé de trinta concertos, que non son poucos. Isto demostra que os seus concertos interesan porque concentran a milleiros de persoas, moitas delas procedentes de lugares distantes, que acuden engaiolados pola música deste grupo que hoxe en Galicia é o símbolo da pervivencia do noso acervo musical; son os herdeiros de coñecidas agrupacións corais, as máis delas fundadas polas activas Irmandades da Fala que souberon mirar na nosa música tradicional un medio para chegar á alma do pobo e avivala.

Os concellos galegos, que deberían programar as súas festas maiores contratando a Treixadura, pensando en daren exemplo ás comisións de festas parroquiais, as máis das veces sometidas á vulgaridade de actuacións musicais de pouco gusto e de considerable custo económico. É ben triste observar o comportamento da xente ante as actuacións desas coñecidas orquestras, incapaces de transmitir sentementos como o fai Treixadura, entusiasmando ao público.

As festas son espazos lúdicos que debemos aproveitar para elevarmos o nivel de conciencia galega nas nosas xentes e o orgullo polo propio. Velaí o gran labor que está a facer Treixadura en Galicia. Cada actuación súa é unha torrenteira de emocións e sentimentos que temos que agradecerlles. Os concellos e as comisións teñen a palabra. O público agradeceríallelo.

Con Treixadura é posible facer realidade o desexo de termos mil festas máis para a lingua galega.

Se queres podes deixar un comentario sobre esta opinión no Facebook:

Pódeche interesar...

Sobre as consecuencias de ser o Reino de España un protectorado de Bruselas

Álvaro Rodríguez

Os voceiros de ideoloxía liberal de España, nun insólito ataque de sinceridade e claridade recoñecen que a súa política económica, tras a cesión da soberanía á U.E. ao reformar o artigo 135 da Constitución, condena á maioría da poboación á pobreza. Substancialmente contundente é a editorial de El País, “Desaceleración por precariedade” do 28 de decembro de 2018. Tras anos de liberalismo agora recoñecen que: “Case todas as prospeccións económicas para o ano 201…

Ler máis

"En Marea é un Big Mac"

Daniel Lago

En Marea enganou aos seus votantes. En Marea foi como essa hambúrguer da foto da publicidade do McDonald’s: uma foto vibrante mas logo quando abres o tema parece mesmo que alguém lixara aquilo aposta. Prometeram grupo galego no congresso, como essa alface verde, fresca e crocante das Big Mac, claro está os galegos abrimos o pão e olhamos tristes de todo para uma alface plastica e insípida. Ao final nem grupo nem nada, sucursal pequena dos de Podemos, dois pressupostos do estado dep…

Ler máis

Propósitos de año nuevo

Lidia Rial

El comienzo de un año nuevo, nos invita a echar la vista atrás para valorar cómo nos ha ido en el 2018 y así, plantearnos que queremos mejorar o comenzar en este recién estrenado 2019. La lista personal de propósitos que nos fijemos cada uno puede verse beneficiada con estos pequeños consejos: • Objetivos concretos: Muchas veces los objetivos que nos marcamos caen en el “quiero ser feliz”, “quiero hacer cambios”… Este tipo de formulaciones tan inespecíficas …