Podemos,  Anova,  Mareas dalgúns pobos e  Esquerda Unida  pecharon  unha candidatura conxunta  despois de criticarse  ácidamente e de chegar a romper a unidade de actuación.  Con este feito compróbase que a  esquerda  rupturista é un mito.  Aínda que a punto estiveron de eliminar ao BNG, xa que ao PSOE-PP só reforzáronos. 

As declaracións de Villares e o espectáculo do últimos catro anos no parlamento galego, plasman que os  intereses e ambicións persoais, unen  máis que as supostas  ideoloxías que predican, se é que existen tales  pensamentos.  Desde as últimas eleccións á Xunta, case todo foron pugnas persoais e combates de poder.  O debate,  análise de ideas  e proxectos non se viu por ningunha parte, para xúbilo do goberno do PP.    Todo as pugnas liquidáronse o venres 21 de febreiro, acordando unha  repartición de postos nas candidaturas, encaixando quen sae deputado e quen non, atendendo ás enquisas moi minguadas tras os 4 anos estériles de oposición.  É obvio que só  lles une as expectativas de ocupar cargos e repartirse as prebendas. Así, confórmase unha coalición entre os mesmos que hai un ano dicían que traizoaran a Galicia, que non se apoiaron nas confrontacións electorais, e polos que están a dar un espectáculo de  nepotismo máis ben propio da época feudal. 

A ilusión que crearon nun sector electoral de alternativa política se  difuminou,  e 4 anos despois eses electores, coa experiencia da realidade,   optaran  por forzas políticas, con todos os seus defectos, pero  de fiar. 

Podemos,  Anova,  Mareas dalgúns pobos e  Esquerda Unida  pecharon  unha candidatura conxunta  despois de criticarse  ácidamente e de chegar a romper a unidade de actuación.  Con este feito compróbase que a  esquerda  rupturista é un mito.  Aínda que a punto estiveron de eliminar ao BNG, xa que ao PSOE-PP só reforzáronos. 

As declaracións de Villares e o espectáculo do últimos catro anos no parlamento galego, plasman que os  intereses e ambicións persoais, unen  máis que as supostas  ideoloxías que predican, se é que existen tales  pensamentos.  Desde as últimas eleccións á Xunta, case todo foron pugnas persoais e combates de poder.  O debate,  análise de ideas  e proxectos non se viu por ningunha parte, para xúbilo do goberno do PP.    Todo as pugnas liquidáronse o venres 21 de febreiro, acordando unha  repartición de postos nas candidaturas, encaixando quen sae deputado e quen non, atendendo ás enquisas moi minguadas tras os 4 anos estériles de oposición.  É obvio que só  lles une as expectativas de ocupar cargos e repartirse as prebendas. Así, confórmase unha coalición entre os mesmos que hai un ano dicían que traizoaran a Galicia, que non se apoiaron nas confrontacións electorais, e polos que están a dar un espectáculo de  nepotismo máis ben propio da época feudal. 

A ilusión que crearon nun sector electoral de alternativa política se  difuminou,  e 4 anos despois eses electores, coa experiencia da realidade,   optaran  por forzas políticas, con todos os seus defectos, pero  de fiar.