Carta de Critias a Terámenes. XVII.
… Debemos usalas con habilidade e fanatismo. Coas perniciosas facemos dano, calumniamos aos inimigos. Coas oficiosas obtemos o noso beneficio xa económico xa político. Coas xocosas provocamos a risa e coas piadosas evitamos o sufrimento dos nosos servos. Todas as mentiras, xa perniciosas, oficiosas, xocosas e piadosas deben usarse en conxunto, creando así mentiras ou falacias mixtas. A técnica da mentira é o método máis barato e fácil para ocultar a realidade.
Preguntádesme o motivo da nosa aparente liberalidade coa desorde…Volvo repetir: Os nosos antepasados obtiveron o poder polo uso sistemático e brutal da violencia, coa instauración do Terror e cos maiores crimes que viu a Humanidade. Centos de guerras civís, gañadas e perdidas, déronnos finalmente o triunfo. Ata hai pouco escravizabamos a pobos indefensos. Pero hoxe a nosa debilidade aconséllanos ser liberais e non recorrer á nosa tradicional violencia, telo presente.
Os nosos inimigos do Anterior Réxime eran poderosos e aínda que a súa etapa histórica había acabado e eran unha rémora para o Progreso, o certo é que só coa violencia puidemos empolicarnos ao poder, destruíndo o caduco e vello. O pasado e atrasado era superado polo novo acorde ao Progreso. Os nosos científicos traballaron con afán expoñendo as leis da dialéctica, e noutros labores necesarios… Lembrades ao famoso cirurxián Joseph-Ignace Guillotin. (Grandes risotadas, aplausos e alboroto na sala).
A esencia da dialéctica é a loita entre contrarios. Os nosos sociólogos definen a esencia do Político como dialéctica entre amigo e inimigo. É lei ineludible. Mais as leis da dialéctica deben ser ocultadas, e cando non sexa posible, escurecidas con metafísica e idealismo. Hoxe a ignorancia, ao contrario dos nosos tempos revolucionarios, está do noso lado.
Pero non debedes confundir os termos da Historia cos tempos humanos. Son tempos diferentes. O Anterior Réxime era anacrónico moito antes de ser derrocado, e só na etapa de Ancianidade foi superado. O que tento dicirvos é que coa nosa acción podemos influír. Certamente é irreversible o cambio, e o noso réxime xa evidentemente decadente será eliminado, como outrora foron os anteriores, e do mesmo xeito que nós eliminamos ao último. Pero dado que o destino colocounos neste estadio de decadencia, somos nós os que debemos tentar permanecer o máximo posible. A caída pode suceder na nosa xeración ou nas seguintes. O vello topo non despacha invitación.
Pero toda esa evidencia debe ser ocultada aos nosos servos e en especial aos sicofantes. Se os nosos sicofantes e servos cheiran que somos débiles abandonarannos agora. Lembrar como servos e sicofantes do Anterior Réxime pasáronse ao noso bando cando aínda non estaba o Anterior abatido. E cando se reinstauro o Anterior Réxime, os mesmas piaras de servos e sicofantes volveron ao vello curro …pero amigos meus, riámonos!!! …. Cando finalmente demos o último empuxón, o artefacto do noso amigo o cirurxián traballou con afán lembrándolle aos sicofantes a quen tiña que render pleitesía. (Risas, xolda e aplausos entre o público).
É por iso que o medo debe seguir centrándose nos nosos servos e en especial no sector sicofante. A prolongación da nosa supremacía será consecuencia do uso hábil das catro categorías de mentiras, e dos tres medos que aniñan na alma dos nosos servos e sicofantes. Máis adiante desenvolverei os tres medos e o seu uso na política.
Os inimigos non nos temen como nós non temiamos aos gerifaltes de outrora. A nosa menguante fortaleza reside en manter á masa servil e sicofante sometida. E insisto, en especial aos sicofantes, xa que os mesmos que hoxe nos fan a bóla serán as pelotas do réxime nacente. Coa mentira e o medo temos as correaxes dos sectores sicofantes Mollies e Squealers. De entre eses sicofantes saen a maioría dos aspirantes ao sorteo dos cargos. Más nunca esquezades que sicofante e traizón son sinónimos.
A lei da unidade e a loita dos contrarios é a fonte interna do movemento e desenvolvemento dialécticos. É da nosa esencia social, histórica e humana de onde nace o cambio e por iso é inseparable da nosa natureza. Sabido iso, estimados amigos…sigamos fomentando a metafísica, estimulemos a mentira, o medo, obscurecer as mentes dos nosos sicofantes e servos. Non podemos evitar o cambio irreversible, mais gocemos do momento, gocemos dos praceres e retardemos o Futuro. (Grandes risotadas, xestos de aseveración e aplausos na sala).
Imos facer un receso e en 15 minutos se vos parece ben continuamos coa exposición dos tres medos.
Extracto dunha sesión do curso O Medo Social: situación actual, mantemento e futuro.
