“Raíña Poesia” (Xosé Manuel Lema)
Coas mans afogadas en sangue fresca,
Azuis palabras, que me aman
A pruma é altofalante
Dos sentimentos, en cadernos brancos.
Extendo o capital fervente
Redobrando nas arterias
Salpícovos con extintores de verso
Que cobran vida propia
Nos vosos ollos atentos.
Desde os cantís da memoria
Verquendo esencias vagamundas
Letras sibaritas que persigo
Impacientes horas consumidas.
Non te deteñas
Dama perfecta que me inspira
Colonizándome con sinais cautivadoras
Enganchado na ansia da escrita.
Non deixes de darlle carne
Os leóns feros que me habitan
Percorre comigo vieiros pantanosos
Dáme a luz da túa vida.
