El xalleiro, Manuel Durán Gómez, nacido en el lugar de O Cubelo lleva escribiendo coplas desde su etapa como trabajador en Suíza:”Xa sabes cousas da morriña” explica.
Siempre que hay algún acontecimiento lo plasma a modo de copla en sus cuadernos. “Cando pasa algo anormal na nosa terra sempre escribo algo. Como cando foi o do Prestige, do tren de Angrois ou dos atentados de Madrid”.
En esta ocasión el “coronavirus” es el protagonista
Maldito coronavirus
Maldito quen te criou.
O peor dos inimigos
Ao que o mundo se enfrentou.
Inimigo invisible
Que ataca por detrás.
Que vén do mesmo inferno,
É fillo de Satanás.
Comezou unha guerra,
O mundo contra as sombras.
Unha guerra mundial,
Pero esta vez sen bombas.
Este inimigo estrano,
Que non veu a contar roscas,
Está a invadir a terra.
A xente cae como moscas.
Non sei se é unha praga
Ou é castigo de Deus.
Ogallá os meus rezos
Protexan os irmáns meus.
Igual estamos pagando
A sobervia da xente.
Ou tal vez sexa a natureza
Que nos está facendo frente.
Hai quen di que foi un fallo,
Maldito sexa o engano.
E outros tantos que din
Que foi un erro humano.
Xa mo dixo un vello sabio,
Cun dor moi profundo,
Que ía ser a propia xente
Quen ía acabar co mundo.
Tamén me dixo miña avoa
Que isto era un exame.
Co ritmo co que vai o mundo
Aínda ha volver a fame.
E tiña razón a velliña
Polo que estou vendo agora.
Que non soubemos gardar
Da risa para a chora.
De onde saíu este bicho?
Todos van a preguntar.
É coma un grande incendio
Que non se pode apagar.
Uns din que veu de América
E outros que veu de Oriente.
Viñera de onde viñera
Veu exterminar a xente.
Fora como fora a cousa,
Xa temos aquí o bicho.
Ou acabamos con el
Ou el nos manda ao nicho.
Unamos as nosas forzas
E unidos venceremos.
E o maldito coronavirus
Da terra o desterraremos.
Protexamos a eses vellos,
Que un día foron novos.
Non fagamos como a galiña
Que come os seus propios ovos.
Protexamos aos sanitarios,
Que son moi ben valorados.
Nesta guerra invisible
Son os primeiros soldados.
Á xentiña da limpeza
E a quen nos trae de comer.
A eses que poñen orde
E aos que nos veñen ver.
Para os que quedan na casa
E tamen para o muiñeiro.
Para o que planta o trigo
E tamén para o panadeiro.
Para os que están infectados
E para os que o bicho venceron.
Para eses familiares
Que un ser querido perderon.
Para os que non facemos nada
E estamos a ver o que pasa.
Fagamos o que nos din:
Quedar tranquilos na casa.
Esas que fan mascarillas
E tamén respiradores.
Para tod@s @s que nombrei,
Grazas por tantos favores
Non son tempos de política,
Ministros e presidente.
É hora de arrimar o ombro
E salvar á vosa xente.
Coa unión de todos,
Gran resultado veremos.
E ao inimigo invisible
Entre todos venceremos.
Cando acabe esta guerra,
De vencedores e vecidos,
Unha cura de humildade
Para os erros cometidos.
Metidos no túnel
Recémoslle á cruz,
Que o final do mesmo
Nos enseñe a luz.
Non hai que perder a fe,
Tampouco a nosa valía.
E ser sempre positivos,
Mañá será outro día.
Eu son galego español
Dende os pés ata entraña.
E boto un grito tan forte
Que se escoite en toda España:
Viva Galicia!!! Viva España!!!
Manuel Durán
