@xmlema// Audio coa entrevista a Tania Yáñez Castro. Desde o minuto 8 deste audio.
“Inspírame a natureza e tiven a sorte de nacer da Costa da Morte”. Esta é toda unha declaración de principios, da esencia dos versos de Tania Yáñez Castro.
Escribe desde cativa pero non se atreveu a ensinar os seus versos ata fai un par de anos. Agora espalla a súa voz na páxina de Facebook “Paixón entre Almas”. Vai convertendo en poemas as súas experiencias vitais e os sentimentos. Rosalía de Castro, Manuel María e Castelao son tres referencias para esta moza de Xaviña(Camariñas).
Boto polo rabiño da porta
as primeiras pegadas florais
restrégome en pó dourado
e perfúmome con cheiro de frescura.
Esquecínme de por o refaixo
as catiuscas arroupeinas no trasteiro
e ben sacudido saquei
o mandil das novas margaridas.
Os xílgaros pillabáns
agárdanme como en cada primavera
polas migas de pan reseso
pra comezar cunha nova xirandela.
O mar, referencia de liberdade
“Sempre me mergullo na natureza, ese é o sentimento máis puro” comenta Tania Yáñez, que recoñece que non é moito de corrixir nin facer “tachóns” porque “cando collo o bolígrafo o sentimento está a flor de pel”.
Dicir Costa da Morte é como sentir a escuma do mar na pel e polo tanto é lóxica esta reflexión da poeta:”O que máis me fai sentir é mar, porque é unha referencia de liberdade, de explosión”.Entre os seus soños, está poder publicar un libro.
Que fermoso!
O doce sabor dun sorriso
a cor dunha mirada sen cortinas
o silencio de dous corazóns unidos
e o quererse sen barreiras imaxinarias.
Valioso agasallo que nos dá a vida!
Coma un tesouro arroupado pola terra
regado gota a gota cando o orballo
e a man de todo transeúnte neste curto andar.
Que vai ser senón o amor!
A paixón polo que latexas
a persecución dos soños soñados
a loita inagotable ante as caídas.
Quererse.
Amarnos.